VİYOLONSEL MAHFAZASINDA BİR ÖLÜ / BİR EL UZANIR DIŞA DOĞRU (Mert Can Aksoy)
١
bir kadının rahmi çiziliyor göğsüme
onun yasladım siğilli kasıklarına kendini kaldıramayan ıslak kuş kanatlarını
çarşılardan şehrin üniformasından geçemem artık
yayvan sürü kapısını zorluyor sarayın
yüreği hayvanımın buzdan bir taşa yapışık
٢
gize doğru açılan hayat
kerkinerek çoğalıyor bir akarsuya
en yabanıl hareketlerinden anlaşılıyor
yasanın ta kendisi olduğu ölümün
unutmak ey belleğimin altın çağı
av bitti. sıyrıl gecenin anlamına öykünmeden
٣
rengiyle asfalta açan bir şey vardı bana doldu
donandım atlarla ve yağlandım -yola karşı-
ben bir zürafaymışım ya güneşi lekeleyen boynumla
mezarların soluklandığı saatlarda kendime bir yer arandım
٤
kent önümde bıçağını deneyerek çoğalıyor
hapazla aşk deneyor baldırlarına
/kum haberi hû: kabuğu kavî kıl
aşk en uzun mermisidir ölüme yakın durur/
٥
göğe göz lekesi atsı ağulu artık soluğum
ölümün kalın derisinden artık geçti
Not: Mert Can Aksoy‘un “Geceye Hû” başlıklı şiirlerine upas.evvel.org/geceyehu.pdf adresinden ulaşabilirsiniz.
