“Maşiah” (Cem Onur Seçkin)

Bir şeyler çöktü, küller sessiz. artan şöhrete karşı ritmi yavaşlayan baht vehminin
sarkacı. Kimsenin benden beklemediği Ben, benden beklenen kimse artık.
üstümde çürüyen bir et, haseti bazılarının.
ve derinde saygı kaygının bir fahişesi. birikintilerinde soyunan kızgın tenli
şarap çocukları. üstlerinden başları şarapnel parçası. oysa elleri kelebek uçururdu
onların. yine de şınav sesli karıncalar atlılarıyla kardeşlerim.

ve işte buradayım. oranızda. dünyaya olan yükselişiniz ve göğe alçalışınız arasında.
en başında. fare görülmüş fillerin okuduğu surede, ne okunmuşlar vardır oysa aramızda.
O’na yaklaşan.. çare, gömülmüş fiilerin dokuduğu uhde.

ve dışınızdayım. kaburgalarınızın.
göğüs kafesiniz ne kadar da tutsak. teniniz  hastalığıdır tabiatın, şirkidir toprağın.
Ancak tininiz, ondadır. ey sahip. sahip olmaktan vazgeçilmeyen sen.

pif
paf
pan

gölgeniz dahi size aittir kardeşlerim.

Cem Onur SEÇKİN
Kasım, 2025