konuş/ân kimse
(Jules Supervielle için, gibi…)
nasılların yolundan gittim
(doğru yerden indim)
yanlışların sokağına
(ben nerdeyim)
aklımı kaybettim
(ben kimseyim)
herkes kimsedir
(defne ağacı çiçekleniyormuş)
otuz beşimde fark ettim
(gözlerimi yendim)
seni ellerime gömdüm
(çizgilere koydum)
kalbimi sektim
(nerdeyim kimseyim)
yendim sektim
(kendinle)
birlikte
gözlerimi kaçırmam güneşten
(gözlerini kaçırma denizden)
ne de vücudumu yağmurdan
(ne de vücudunu sandaldan)
nahifim ben kelebeğim sanki
(bir balık gibi görüyorum seni)
ölmeyeceğim yarın hiç bekleme
(ölmeyeceksin hemen şimdi)
ya da öbürsü gün
(ya da sonraki gün)
tek üstünlüğüm
(bizden tek üstünlüğün)
hayat kadar korktuğunuz o ânı
(hayat boyunca yaşayamadığımız o ânı)
dünyadan çekip gitmek ânını diyorum
(merhaba demeye dünyaya biliyorum)
ne zaman olacak nerede
(şimdi olacak burada)
biliyorum ben, hepsi bu.
(kimse bilemez, hepsi sen!)
